Zespół Szkół Sportowych w Ełku


Matka Boża Katyńska. Kopia płaskorzeźby Stanisława Bałosa wykonana przez ełczanina Stanisława Rudnika (zbiory Aliny Songin).		Ziemia pochodzi z Katyńskich Dołów Śmierci (zbiory Aliny Songin).
Wiosną 2018 r. mija 78. rocznica wymordowania przez Sowietów polskich oficerów w Katyniu, Charkowie, Miednoje, Kuropatach i Bykowni. Katyń jest synonimem eksterminacji polskiej inteligencji na Kresach Wschodnich Drugiej Rzeczypospolitej Polskiej, gdyż właśnie tam po raz pierwszy odkryto groby pomordowanych polskich oficerów. Z mordem katyńskim związane są następujące wydarzenia: 1 września 1939 r. Hitler przystąpił do realizacji planu Fall Weiss (niem. Wariant Biały) i zaatakował Polskę. Wybuchła w Europie druga wojna światowa, która trwała do 8 maja 1945 r. 17 września 1939 r. ZSRR dokonał agresji na Polskę. Stalin wywiązał się z układu z Hitlerem wypływającego z tajnego paktu Ribbentrop-Mołotow zawartego w Moskwie 23 sierpnia 1939 r. Pakt ten dotyczył m.in. wspólnej agresji Niemiec i ZSRR przeciwko Polsce i podziału jej ziem. W 1938 r. Hitler zaproponował Polsce przystąpienie do paktu antykominternowskiego, wymierzonego przeciwko ZSRR. Władze II RP odrzuciły tę propozycję. Mieliśmy podpisany z ZSRR pakt o nieagresji. W dokumencie tym stwierdzono, „że państwa nie tylko wyrzekają się agresji między sobą, ale także każda z umawiających się stron zobowiązuje się nie brać udziału w żadnych porozumieniach z punktu widzenia agresji jawnie dla drugiej strony wrogich”. Jak pokazała historia, Stalinowi nic nie przeszkadzało złamać ten pakt i zaatakować od wschodu broniącą się jeszcze przed Niemcami Polskę. Po 17 września 1939 r. w sowieckiej niewoli znalazło się 240 tys. polskich jeńców wojennych, w tym 14,7 tys. oficerów. 5 marca 1940 r. najwyższe władze ZSRR: Józef Stalin, Łazarz Kaganowicz, Michaił Kalinin, Anastas Mikojan, Wiaczesław Mołotow, Kliment Woroszyłow podpisały ściśle tajny rozkaz o rozstrzelaniu polskich jeńców wojennych. Władze sowieckie nakazały NKWD wymordować polskich oficerów z obozów w Kozielsku (pomordowani w Katyniu), Starobielsku (pomordowani w Charkowie), i w Ostaszkowie (pomordowani w Miednoje). W obozach w Kozielsku i Starobielsku więzieni byli wojskowi, a w Ostaszkowie – policjanci. Spośród 240 tys. polskich jeńców wojennych funkcjonariusze NKWD zamordowali 22 tysiące. 22 czerwca 1941 r. skończyła się współpraca Hitlera ze Stalinem – Niemcy napadły na ZSRR. 30 lipca 1941 r. zawarto układ Sikorski-Majski. Polska i ZSRR nawiązały ponownie stosunki dyplomatyczne (zostały one zerwane przez ZSRR 17.09.1939 r.). Po 14 sierpnia 1941 r. zaczęto formować na terytorium ZSRR Armię Polską pod dowództwem gen. Władysława Andersa. Do punktów werbunkowych zaczęli przybywać rekruci, ale brakowało polskich oficerów, którzy zostali wzięci do niewoli przez Rosjan we wrześniu 1939 r. Generał Anders zaczął poszukiwania, jednak władze sowieckie „nic o nich nie wiedziały”. Stalin stwierdził, że prawdopodobnie polscy oficerowie uciekli do Mandżurii. 11 kwietnia 1943 r. pierwszy oficjalny niemiecki komunikat radiowy mówiący o zbrodni katyńskiej. Informowano w nim o odkryciu masowego grobu ze zwłokami 3000 oficerów polskich, zabitych w lutym i marcu 1940 r. przez NKWD. 13 kwietnia 1943 r. Radio Berlin poinformowało, że w Katyniu Rosjanie wymordowali 1/3 pełnego stanu oficerów dawnej polskiej armii. Władze sowieckie rozpętały kampanię propagandową i zaczęły obciążać tą zbrodnią Niemców. Nazwiska zidentyfikowanych w Katyniu polskich oficerów Niemcy publikowali w prasie gadzinowej m.in. w „Nowym Kurierze Warszawskim”. 25 kwietnia 1943 r. rząd sowiecki zerwał stosunki dyplomatyczne z polskim rządem w Londynie, ponieważ rząd londyński zwrócił się 17.04.1943 r. do Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża w Genewie z prośbą o zbadanie odkrytych grobów w Katyniu. Podczas procesu norymberskiego (20.11.1945–1.10.1946) władze ZSRR chciały zrzucić winę za zbrodnię katyńską na Niemców. 13 kwietnia 1990 r. sowiecka agencja TAAS podała komunikat, w którym Rosjanie przyznali się do zbrodni. Napisano w nim, że polscy jeńcy wojenni zostali rozstrzelani wiosną 1940 roku przez NKWD. Jako winnych wskazano wówczas komisarza NKWD Ławrientija Berię i jego zastępcę Wsiewołoda Mierkułowa. Strona radziecka wyraziła głębokie ubolewanie w związku z tragedią katyńską, nazywając ją „jedną z cięższych zbrodni stalinizmu”. 13 kwietnia – Dzień Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej – polskie święto państwowe, uchwalone 14.11.2007 r. przez Sejm RP. W uchwale czytamy: „W hołdzie Ofiarom Zbrodni Katyńskiej oraz dla uczczenia pamięci wszystkich wymordowanych przez NKWD na mocy decyzji naczelnych władz Związku Sowieckiego z 5 marca 1940 roku, Sejm Rzeczypospolitej Polskiej ustanawia dzień 13 kwietnia Dniem Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej”. Zbrodnie popełnione przez komunistyczne władze ZSRR miały kryć groby i kłamstwa. W PRL-u na temat Katynia nie wolno było mówić ani publikować. Ci, którzy złamali ten zakaz, narażeni byli na niebezpieczeństwo, nawet utratę życia. Przykładem jest ksiądz Stefan Niedzielak – ostatnia Ofiara Katynia, który został zamordowany 20.01.1989 r. Sprawców nie wykryto, a śledztwo umorzono. Ksiądz Niedzielak wybudował Sanktuarium Poległych i Pomordowanych na Wschodzie przy kościele pw. św. Karola Boromeusza na Starych Powązkach w Warszawie oraz był kapelanem Rodzin Katyńskich. Walczył o prawdę dotycząca pomordowanych oficerów w Katyniu. Był inicjatorem wraz ze Stefanem Melakiem (zginął 10.04.2010 r. w katastrofie lotniczej pod Smoleńskiem) wzniesienia katyńskiego krzyża na Powązkach Wojskowych w Warszawie w 1981 r.

Sanktuarium Poległych i Pomordowanych na Wschodzie przy kościele pw. św. Karola Boromeusza na Starych Powązkach w Warszawie.	Dolinka Katyńska na Powązkach Wojskowych w Warszawie – najważniejsze i najstarsze miejsce upamiętnienia ofiar zbrodni katyńskiej w Polsce. Znajdują się tam dwa pomniki w postaci krzyży. Z prawej strony krzyż ustawiono 31.07.1981 r. w tajemnicy przed władzami komunistycznymi. Został on usunięty przez Służbę Bezpieczeństwa jeszcze tej samej nocy. Usunięty w 1981 r. pomnik został podrzucony na Powązkach Wojskowych w nocy z 5 na 6.07. 1989 r. przez nieznane osoby. Zaopiekowała się nim Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Z lewej strony znajduje się granitowy krzyż, który władze PRL ustawiły w 1985 r. Został on opatrzony fałszywą inskrypcją: „Żołnierzom polskim ofiarom hitlerowskiego faszyzmu spoczywającym w ziemi katyńskiej – 1941 rok”. W 1989 r. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa poprawiła i uzupełniła napisy na pomniku, dodając nazwy trzech radzieckich obozów jenieckich: Kozielska, Ostaszkowa i Starobielska. 1.07. 1995 r. odbyła się ceremonia oficjalnego odsłonięcia obu pomników, społecznego i rządowego. 25.08.1993 r. Borys Jelcyn – prezydent Federacji Rosyjskiej złożył w Dolince Katyńskiej kwiaty, po czym wypowiedział słowo: „Wybaczcie” (ros. Простите).
Po 50 latach zaczęto ujawniać prawdę o zbrodni katyńskiej. Można było rozpocząć poszukiwania miejsc kaźni polskich oficerów z obozów w Starobielsku, Ostaszkowie i Kozielsku. Sowieci mordując 22 tys. polskich jeńców, wymordowali elitę narodu: kadrę oficerską i naukową oraz kwiat kultury polskiej. W Ełku mieszka Alina Songin – córka Władysława Gryko – por. rezerwy Wojska Polskiego, który był jeńcem wojennym obozu w Kozielsku i w 1940 r. został przez NKWD zamordowany w Katyniu. Władysław Gryko został wcielony do 77 Pułku Piechoty w Lidzie i 1 września 1939 r. stanął do obrony Rzeczypospolitej. Pierwsza informacja o rosyjskiej niewoli zawarta jest w karcie pocztowej datowanej 20 października 1939 r., w której nadawca pisze: „Uprzejmie komunikuję, że męża spotkałem 28 września rozbrojonego przez wojska sowieckie, zdrowego i całego oczem prosił mnie zawiadomić”. Nadawcą był prawdopodobnie kolejarz z Brzostowicy. Ponadto Lidia Gryko otrzymała od męża z Kozielska trzy listy datowane 20 listopada i 24 grudnia 1939 r. i 9 lutego 1940 r. Dwa pierwsze listy zachowały się, natomiast trzeci zaginął w Muzeum Historycznym w Białymstoku, podczas wystawy poświęconej 60. Rocznicy Mordu Katyńskiego. Od wiosny 1940 r. Władysław Gryko przestał listownie kontaktować się z najbliższą rodziną. Lidia Gryko poszukiwała męża za pośrednictwem Polskiego Czerwonego Krzyża. PCK Oddział w Ełku, pismem sygnowanym na 1 lipca 1947 r. potwierdził fakt zgłoszenia poszukiwań Władysława Gryko – oficera rezerwy, który zaginął w czasie wojny na terenach ZSRR. We wniosku skierowanym do Sądu Grodzkiego w Ełku 24 czerwca 1948 r. o uznanie męża za zmarłego Lidia Gryko napisała: „Kiedy w 1943 r. dowiedziałam się, że oficerowie polscy z obozów w Kozielsku zginęli w Katyniu, zwróciłam się do PCK w Warszawie. Na skutek mojej prośby otrzymałam załączoną odpowiedź z Niemieckiego Czerwonego Krzyża, z której wynika, że do ofiar katyńskich należy również mój mąż Władysław Gryko. Upewnia mnie o tym wzmianka w piśmie Czerwonego Krzyża, że przy śp. mężu znaleziono dwa dowody otrzymania przekazów pocztowych nadanych w danym wypadku przez świadka – Antoniego Niemczynowicza”. Mimo złożenia wniosku do sądu Lidia Gryko nie zrezygnowała z dalszych poszukiwań męża. Skierowała pismo 31 grudnia 1948 r. do Inspektora Generalnego PKPR, Inspektorat Służby Opieki 23, Egerton Gardens, London, S.W.3. Uzyskała odpowiedź, w której Inspektor Generalny PKPR poinformował, że Władysław Gryko nie figuruje w spisach Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia. Postanowieniem z 20 lipca 1949 r. Sąd Grodzki w Ełku w osobie sędziego Z. Pacanowskiego uznał za zmarłego Władysława Gryko. Lidia Gryko poszukiwała męża wszędzie i na różne sposoby. Poszukiwania te zakończyły się pielgrzymką, którą odbyła wraz z córką do Kozielska i Katynia w dniach 6–12 września 1990 r. Z Katyńskich Dołów Śmierci przywiozły do domu ziemię. W 2007 r. uczennica pierwszej klasy LO Zespołu Szkół Samorządowych w Ełku (obecnie Zespół Szkół Sportowych w Ełku) – Joanna Archacka przygotowała pracę o ojcu Aliny Songin na X Ogólnopolski Konkurs Historyczno-Literacki o Zbrodni Katyńskiej w Gdyni i zajęła pierwsze miejsce w kategorii album. Opiekunem Joanny był autor artykułu. W Polsce Ofiary Katynia stały się patronami szkół podstawowych i gimnazjów, szkół średnich i wyższych oraz ulic i placów. Najbliżej Ełku w Piątnicy k. Łomży jest Publiczne Gimnazjum im. Ofiar Katynia. Ponadto Ofiary Katynia przypominają krzyże, tablice i pomniki w Polsce oraz znajdujące się w wielu krajach świata. W Ełku na zewnętrznej ścianie katedry pw. św. Wojciecha znajduje się również tablica poświęcona Ofiarom Katynia. Film Andrzeja Wajdy pt. „Katyń” to memento dla współczesnych i przyszłych pokoleń. Były rosyjski dysydent i obrońca praw człowieka Siergiej Kowaliow po obejrzeniu „Katynia” powiedział: „Polacy, wybaczcie nam!”		Władysław Gryko w mundurze oficera Wojska Polskiego (zbiory Aliny Songin).

Poniższa mapka ukazuje sowieckie obozy jenieckie i miejsca zbrodni polskich oficerów.
Żródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kuropaty#/media/File:Katyn.png
Chatyń – białoruska wieś, która została spalona przez Niemców wraz z mieszkańcami 22.03.1943 r. Panorama głównej części kompleksu cmentarnego (źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Chaty%C5%84).
„Wybór Chatynia przez władze sowieckie na miejsce pamięci, spośród wielu podobnie zniszczonych miejscowości Białorusi, był spowodowany przez podobieństwo nazwy „Chatyń” do „Katyń” (w angielskiej transkrypcji z cyrylicy nazwy te różnią się jedną literą: „Khatyn” i „Katyn”) i miał służyć dezinformacji na temat zbrodni katyńskiej. Do chwili obecnej we wszystkich rosyjskich podręcznikach historii jest wspominana zbrodnia w Chatyniu, była ona nagłaśniana również na arenie międzynarodowej (np. poprzez zapraszanie na rocznicowe obchody delegacji zagranicznych i głów państw, m.in. Richarda Nixona). Rosyjska historyk Natalia Lebiediewa uważa, że chodziło o to, by powiązać zbrodnię katyńską z Niemcami” (źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Chaty%C5%84).
Opr. Andrzej Mocarski

Starsi uczą młodszych - zajęcia z udzielania pierwszej pomocy

Kliknij, aby zobaczyć galerię

15 lutego 2018 r. w klasie I „a”zostały przeprowadzone zajęcia z udzielania pierwszej pomocy osobom, które uległy nagłym wypadkom. Zajęcia prowadzili uczniowie z klasy II L realizujący przedmiot Ratownictwo z elementami rehabilitacji: Marta Słowikowska, Kacper Kościuk, Jakub Jasiński, Piotr Wiktorzak. Podczas zajęć uczniowie uczyli się jak bezpiecznie i skutecznie pomóc osobie, która w danym czasie i miejscu takiej pomocy potrzebuje. Omawiano następujące tematy: 1. Bezpieczeństwo osoby udzielającej pomocy i poszkodowanego oraz wzywanie pomocy. 2. Sprawdzanie przytomności osoby poszkodowanej oraz wzywanie pomocy. 3. Nauka rozpoznawania trzema zmysłami (słuch, wzrok, dotyk) czy poszkodowany oddycha. 4. Pozycja boczna ustalona. Podczas ćwiczeń pozycji bocznej ustalonej dzieci uczyły się jak ułożyć osobę poszkodowaną by spokojnie i bezpiecznie móc doczekać się przyjazdu karetki pogotowia oraz w jaki sposób kontrolować stan rannego. 5. Oddechy ratownicze. Wykorzystując fantoma dzieci uczyły się jak pomóc poszkodowanemu, który nie oddycha. 6. Uciskanie klatki piersiowej. Dalszy etap ćwiczeń z manekinem oparty był na opanowaniu umiejętności odpowiedniego uciskania klatki piersiowej oraz zapamiętania liczby dokonywanych ucisków.
W efekcie uczniowie objęci powyższym szkoleniem już od najmłodszych lat oswajają się ze świadomością konieczności niesienia pomocy poszkodowanym. Uczą się odpowiedniego zachowania w obliczu wypadku, potrafią wezwać prawidłowo pomoc przez telefon oraz wykonać najprostsze czynności przy osobie poszkodowanej. Dzięki powyższym zajęciom uczymy odpowiedzialności za siebie i innych. Serdecznie dziękujemy Pani Dyrektor Katarzynie Cholewińskiej oraz kolegom z liceum za ciekawie przeprowadzone zajęcia.

Beata Staniszewska

Nasi sportowcy

Turniej w Białej Podlaskiej

W dniach 13-14.02 uczniowie z Zespołu Szkół Sportowych w Ełku rocznik 2003, uczestniczyli w bardzo ciekawym wyjeździe do Białej Podlaskiej. Tam rozegraliśmy dwa mecze kontrolne z TOP 54 Biała Podlaska. oraz zwiedziliśmy jedna z najlepszych uczelni wychowania fizycznego w Polsce AWF Biała Podlaska. Zapoznaliśmy się z bazą treningową studentów, a takze z nowoczesną aparatura i sprzętem do badań naukowych z dziedziny fizjologii, antropomotoryki, biomechaniki itp.
Mecze kontrolne były na remis
Pierwszy dzień
Rona Ełk-TOP 54 Biała Podlaska 1:1 Dębek
Drugi dzień
Rona Ełk- TOP 54 Biała Podlaska 2:2 Dębek,Dębek

4 miejsce w finale wojewódzkim

Rona czyli uczniowie ZSS w Ełku z klasy Vb i IVb zajmują 4 miejsce w Elblągu w finale wojewódzkim kat. U-12 o puchar Prezesa PZPN. W półfinale przegrywamy na karne mając dwa razy "piłkę meczową". Zespół się rozkręcał w trakcie trwania turnieju i centymetr dosłownie zadecydował o braku Zawodników Szkoły Sportowej w finale

Klasyfikacja:
1 Constract Lubawa
2. Legia Bartoszyce
3. AP Ostróda
4. Rona 03 Ełk- ZSS Ełk
5. Naki Olsztyn
6. Żuri Olsztyn
7. Mazuria Giżycko
8. Olimpia Elbląg
9. Buks Barczewo
10. Motor Lubawa
11. SKS Szczytno
12. MKS Ełk

uczniowie klas 4-7 Szkoły Podstawowej Sportowej nr 6 obejrzeli w Planet Cinema film pt. „Cudowny chłopak"

8 lutego 2018 roku uczniowie klas 4-7 Szkoły Podstawowej Sportowej nr 6 obejrzeli w Planet Cinema film pt. „Cudowny chłopak". Film opowiada historię 10 letniego Augusta, który przeszedł 27 operacji i ma zdeformowaną twarz spowodowaną chorobą. Wzruszająca i jednocześnie przezabawna opowieść o walce dziecka z przeciwnościami losu jest ekranizacją książki pod tym samym tytułem. August to inteligentny i dowcipny chłopiec , który do tej pory patrzył na siebie oczami bezwarunkowo kochających go rodziców i siostry. Chłopiec idąc do piątej klasy szkoły podstawowej musi zmierzyć się ze światem rówieśników i starszych uczniów, z ostracyzmem i uprzedzeniami. Przekaz filmu jest jednak pozytywny, ponieważ chłopiec świetnie aklimatyzuje się w środowisku klasowym, gdzie spotka się również z dobrocią, przyjaźnią i wspaniałomyślnością rówieśników.

KoordynatorEdyta Ostrowska

Gotowi do zmierzenia się z kolejnymi wyzwaniami MegaMisji

Kliknij, aby zobaczyć galerię

Ferie już za nami, wróciliśmy wypoczęci do szkoły i gotowi do zmierzenia się z kolejnymi wyzwaniami MegaMisji. Nowy semestr rozpoczęliśmy tematem: Czym jest prawdziwa przyjaźń? Co jest dla nas ważne w przyjaźni – takie pytania postawiliśmy sobie przy okazji wykonywania kolejnego zadania MegaMisji w nowym dziale kompetencji dotyczącym etyki w mediach. Media i nowe technologie dają nam ogromne możliwości komunikacyjne. Dzięki nim możemy poznać ciekawe osoby z całego świata. Zajęcia przybliżyły dzieciom wartość przyjaźni, także tej na odległość. Nowa technologia uświadomiła im, że przyjaźń taka jest możliwa, ale nie jest pozbawiona wad. Wspólnie stwierdziliśmy, że osoba poznana przez internet i kontakt z nią wyłącznie internetowy nie jest wystarczający, a czasem może być niebezpieczny. Po doświadczeniach i przykładach z poprzednich zajęć dzieci potrafią wspaniale wymienić zagrożenia i jak na nie reagować. To człowiek człowiekowi najbardziej potrzebny jest do szczęścia – to zdanie stało się mottem naszych zajęć. Czekamy z entuzjazmem na kolejne zadania przy wykonywaniu, których uczymy się zasad bezpiecznego korzystania z internetu.

Marta Niemotko

Niecodzienne spotkanie

ARTYKUŁ

Sportowy sukces uczniów naszego liceum

Ełczanie wybrali swojego Sportowca Roku 2017. Zwycięzcą Plebiscytu na Najpopularniejszego Sportowca Powiatu Ełckiego 2017 organizowanego przez "Rozmaitości Ełckie" został Oskar Sosnowski - uczeń klasy II L liceum ogólnokształcącego. W "złotej" dziesiątce sportowców powiatu ełckiego znalazł się również drugi uczeń naszego liceum Szymon Gryn (klasa I L).

ZŁOTA DZIESIĄTKA PLEBISCYTU:
1. Oskar Sosnowski
2. Patryk Gondek
3. Łukasz Kolenda
4. Dawid Dobkowski
5. Patryk Laskowski
6. Maja Begicz
7. Michał Syrowatka
8. Szymon Gryn
9. Weronika Cwalina
10. Maciej Zinówko

Gratulujemy prestiżowego wyróżnienia!

Przeczytaj cały tekst: Oskar Sosnowski Sportowcem Roku 2017! Poznaliśmy Złotą Dziesiątkę naszego plebiscytu.

Budowa hali sportowej

Kliknij, aby zobaczyć galerię

Budowa hali sportowej przy Zespole Szkół Sportowych trwa. Postępy w załączonych zdjęciach

Akcja dla Zosi

Kliknij, aby zobaczyć galerię

W dniach 8 – 9 lutego 2018r. w Zespole Szkół Sportowych w Ełku odbyła się akcja charytatywna „Akcja dla Zosi”.
Nasi wspaniali rodzice, uczniowie i wszyscy pracownicy szkoły, zdali na złoty medal egzamin z empatii i chęci pomocy chorej dziewczynce.
Słodki czwartek okazał się wielkim sukcesem. Wszyscy otworzyli swoje serca a przede wszystkim portfele. Dzieci przekazywały nawet swoje oszczędności z własnych skarbonek.
Kwota jaką udało nam się zebrać to 4753,77zł.
To naprawdę budujące i wzruszające!
Pani Ewelina Koniecko była zaskoczona i poruszona tak wielkim odzewem ze strony naszej szkolnej społeczności i w imieniu córki Zosi składa wszystkim serdeczne podziękowania.
Jesteśmy dumnie i szczęśliwi, że mogliśmy pomóc.

DZIĘKUJEMY

Strona 82 z 175