• 29.09.1747 – w Będominie urodził się Józef Wybicki, jego ojcem był Piotr Wybicki, średnio zamożny sędzia ziemski, a matką Konstancja z Lniskich Wybicka.
• 1753 – pierwsze nauki u stryja Franciszka, księdza w Skarszewach.
• 1755–1763 – nauka w kolegium jezuickim w Starych Szkotach pod Gdańskiem.
• 1763 – praktyka w sądzie grodzkim Skarszewach.
• 1764 – udział w elekcji Stanisława Augusta Poniatowskiego.
• 1765 – praktyka prawnicza w trybunałach w Poznaniu i Bydgoszczy.
• 1767–1768 – poseł na sejm powiatu mirachowskiego z okręgu kościerskiego.
• 27.02.1768 – protest w sejmie przeciwko wywiezieniu przez Rosjan do Kaługi czterech polskich parlamentarzystów (byli to: Kajetan Ignacy Sołtyk – biskup krakowski, Wacław Rzewuski – hetman polny koronny, jego syn Seweryn Rzewuski – poseł podolski oraz Józef Załuski – biskup kijowski; sprzeciwili się oni ingerencji Rosji w wewnętrzne sprawy Polski, za co w nocy z 13/14.10 1767 r. z rozkazu posła rosyjskiego Nikołaja Wasiljewicza Repnina zostali wywiezieni do Kaługi, skąd powrócili w 1773 r.).
• 1768–1772 – uczestnictwo w konfederacji barskiej.
• 1770–1771 – studia polityczne i prawnicze w Lejdzie (nid. Leiden, miasto w Holandii).
• 1771 – nominacja na tytularny stopień pułkownika.
• 1772–1775 – prowadzenie folwarku w Będominie.
• 1773 – małżeństwo z Kunegundą Drwęską (zmarła w 1775).
• 1775 – nominacja na podwojewodziego poznańskiego (podwojewodzi – urząd w Koronie I Rzeczypospolitej, wyznaczany przez wojewodę, czuwał nad rzetelnością miar i wag w województwie, ustalał urzędowe ceny maksymalne, sprawował sądownictwo nad Żydami i nad chrześcijanami zamieszkującymi jurydyki zamkowe, czyli osady znajdujące się obok miast królewskich).
• 1776–1780 – współpraca z Andrzejem Zamoyskim przy opracowywaniu kodeksu praw cywilnych, praca w Towarzystwie do Ksiąg Elementarnych i Komisji Edukacji Narodowej, uczestnictwo w obiadach czwartkowych u króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.
• 1780 – małżeństwo z Esterą Wierusz-Kowalską i osiedlenie się w Manieczkach; nominacja na szambelana królewskiego (szambelan – początkowo wysoko usytuowany urzędnik na dworze francuskim; w czasach panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego był to tytuł honorowy).
• 1784 – poseł na sejm z województwa kaliskiego.
• 1789–1792 – uczestnictwo w pracach Sejmu Wielkiego, współpraca ze stronnictwem patriotycznym, którego czołową postacią był Stanisław Małachowski – marszałek Sejmu Wielkiego, który wraz z Ignacym Potockim i Hugonem Kołłątajem był jednym z głównych twórców Konstytucji 3 maja.
• 1791 – plenipotent miast wielkopolskich (plenipotent – osoba upoważniona do wykonywania jakichś obowiązków w czyimś imieniu, także do wypowiadania się publicznie w takiej formie; pełnomocnik).
• 1794 – uczestnik powstania kościuszkowskiego; nominacja na generała-majora milicji pomorskiej.
• 1795 – zaoczny wyrok śmierci wydany przez władze pruskie, ucieczka do Paryża.
• 1797 – udział w organizacji Legionów Polskich we Włoszech, powstanie „Pieśni Legionów Polskich we Włoszech” (od bitwy pod Grochowem 25.02.1831 r. podczas powstania listopadowego 29/30.11.1830 – 21.10.1831, zaczęto traktować ją jako hymn narodowy, obecnie polski hymn państwowy „Mazurek Dąbrowskiego”). Oryginał rękopisu „Pieśni Legionów Polskich we Włoszech” zaginął podczas drugiej wojny światowej, prawdopodobnie znajduje się na terenie Rosji.
• 1802–1804 – pobyt we Wrocławiu i Dreźnie.
• 1805 – powołanie na członka Towarzystwa Przyjaciół Nauk.
• 1806 – współorganizacja powstania wielkopolskiego; pełnomocnik cesarza Napoleona I na terenach polskich zajmowanych przez armię francuską (powstanie wielkopolskie 6.11.1806 – 23.02.1807 należy obok powstania wielkopolskiego 27.12.1918 – 16.02.1919, powstania sejneńskiego 23–28.08.1919 oraz II powstania śląskiego 19/20–25.08.1920 do zwycięskich powstań w historii Polski).
• 1807 – członek Komisji Rządzącej Księstwa Warszawskiego, odznaczenie Złotym Krzyżem Legii Honorowej i Orderem Orła Białego, mianowanie na senatora-wojewodę.
• 1809 – prezes Komisji do Uregulowania Sum Bajońskich (olbrzymie sumy, jakie Księstwo Warszawskie było winne Napoleonowi).
• 1812 – członek konfederacji generalnej (Konfederacja Generalna Królestwa Polskiego – skonfederowany nadzwyczajny Sejm Księstwa Warszawskiego, który w 1812 roku proklamował przywrócenie Królestwa Polskiego i zjednoczenie narodu polskiego).
• 1817–1820 – prezes Sądu Najwyższego Królestwa Polskiego.
• 10.03.1822 – zmarł w Manieczkach, pochowany w Brodnicy, w 1923 r. prochy przeniesiono do kościoła pw. św. Wojciecha w Poznaniu.
• 1978 – otwarcie Muzeum Hymnu Narodowego w Będominie.

Marsz, marsz, Dąbrowski...